Gisteren is onze tent na een stormachtige nacht gehavend wakker geworden. Een grote scheur van boven tot beneden. Een klotebericht. Maar de manier waarop het tot me kwam is een schoolvoorbeeld van toekomstjournalistiek. Het begon met de berichten op Twitter. De storm die zondagnacht over Vlieland trok, zou een ware ravage hebben aangericht. Vanaf dat moment zit je als tenteigenaar in spanning: “En de mijne?” Voor de wereld misschien niet, maar voor mij was dit het nieuws van de dag. Of liever gezegd het nieuws waarop ik zat te wachten, maar dat geen conventioneel nieuwsmedium mij kon bieden. Het antwoord op één vraag: “Staat mijn tent nog?” Een telefoontje van de camping bracht aan het eind van de dag slechts gedeeltelijk helderheid: “Uw tent heeft een scheur.” Meer konden ze niet melden. Een scheur. Wat voor scheur? Hoe groot? Is alles nat? Staat de...

Vanochtend in de NRC.next: “Dat de buitenwereld er nu met verbazing achterkomt dat Griekenland de afgelopen tien jaar onder meer zijn loterij-inkomsten en landingsrechten op vliegvelden heeft verkocht (…) lijkt wat naïef.” Het deed me denken aan een slideshow die ik een jaar geleden zag met covers van The Economist uit de periode 1997/2008, die verhalen aankondigden over de crisis die zich vanaf eind 2008 ontvouwde: Covers The Economist (november 1997 / oktober 2008) Ik vind dat schokkend. Als journalist probeer ik verhalen te produceren om mensen te informeren, zodat ze wellicht hun handelen kunnen aanpassen, maar toch op zijn minst om te voorkomen dat de wereld kan zeggen dat ze het niet wist. Dat klinkt hoogdravend, dat weet ik. En wat als ik het wel had geweten als publiek? Wat had ik er dan aan kunnen doen? Allemaal waar, allemaal problemen waar we het over...

The Times en Sunday Times gaan geld vragen voor hun berichten die mensen online willen lezen. “Een beslissend moment” dat volgens directice Brooks  “nog maar het begin is.” Wie gelooft haar? Ik wel. Een beslissend moment. Sunday Times en Times proberen het nog één keer. Om daarna de fakkel gedwongen aan iemand anders over te geven. Want een nieuwsproducent die muren om haar informatie bouwt en een portier aan de deur zet die om geld vraagt, sluit niet de nieuwsconsument buiten, maar zichzelf. Ik betaal graag. Elk jaar stop ik meer tijd en geld in zaken die het me makkelijker maken om mij goed te informeren. Een computer, een selectie van nieuwsbronnen samengebald in mijn Google RSS-reader, mooi leesbaar gepresenteerd door Feedly, altijd bij de hand via een iPhone app voor rss-feeds, noem maar op. Het kost tijd en het kost geld, en ik vind het beide waard. Zo zou...

Leuk stukkie in – de naam geeft al weg wat de insteek is – printweek.com. Oud Sunday Times man Harold Evans houdt daar een betoog voor de digitale printer, die – aanwezig in elke kiosk ter wereld – straks elke lokale krant overal kan verkopen. Een interessante gedachte. Je bent in Zuid Spanje en je haalt de Telegraaf niet uit het rek. Nee, je loopt naar een Kiosk en vraagt gewoon naar de Diemer Courant, omdat je die nou eenmaal graag leest. Een halve minuut later is ie van jou, vers geprint. Geen vliegtuig aan te pas gekomen, geen onnodig papier gebruikt, kortom veel voordelen. En in de nabije toekomst, denkt Evans, kun je ook nog eens je eigen selectie printen. Dus niet die hele Diemer Courant, maar de sport van het AD, de opiniepagina van de Volkskrant en de weetjes uit de Diemer Courant gecombineerd. Klinkt goed! En toch geloof ik er niet in. Tuurlijk, het...

Ik lees de laatste tijd veel verhalen over citizen journalism of burgerjournalistiek. Het is een felle strijd, zo lijkt het, want alk bericht valt ofwel in de categorie “burgerjournalistiek is geen echte journalistiek” ofwel in de categorie “burgerjournalistiek is de nieuwe journalistiek”. Ik onderstreep ze allebei, of allebei niet. Kies maar. Het is niet interessant. Interessant is welke kansen er liggen. Een mooi voorbeeld van een journalistieke productie die heel goed omgaat met dat laatste punt, is The Big Picture, een fotoblog van website ontwikkelaar Alan Taylor bij de Amerikaanse krant The Boston Globe. Inderdaad ja, een website dude maakt misschien wel de meest relevante pagina van een journalistiek medium. Elke krant is geabonneerd op een berichten en fotoservice van persbureaus. Kranten willen namelijk meer nieuws brengen dan ze met hun eigen...

In een presentatie voor de muziekindustrie liet futurist Gerd Leonhard afgelopen vrijdag tijdens de Midem conferentie zien hoe je geld kunt verdienen aan zaken die ook al gratis beschikbaar zijn. Plavei de weg en vraag tolgeld, dat is kort samengevat zijn boodschap. Mensen betalen als het ze heel makkelijk gemaakt wordt om dat te krijgen wat ze willen. Dat het geen illusie is, maar nu al werkelijkheid op veel plekken, toont hij met talloze voorbeelden. Wat te denken van O Reilly, die toegang tot 15.000 technische boeken voor nog geen 20 euro, of iStockphoto, die foto’s verkoopt die je ook met Google kunt vinden? Presentatie Gerd Leonhard op Midem (15 min) De les die Leonhard de muziekindustrie leest, kun je met gemak ook voordragen aan alle journalistieke media. Het is voorbij met het monopolie op precies dat wat Leonhard aansnijdt: niet zozeer de inhoud zelf, maar de manier...